Το blog θα κλείσει...Ούτε εγώ δεν μπαίνω πια στην σελίδα...Η διάθεση σκααααααατά...
Ο Bobos δεν είναι καλά... Θα περάσει όμως και αυτό...
Ανώνυμε αναγνώστη σε ευχαριστώ που ξόδεψες ένα κλικ για να μπεις σε αυτό τον ιστοχώρο(!!!) ...
CU SOON
ΥΓ. Εσυ αν διαβάζεις να ξέρεις πως σε σκέφτομαι συνέχεια... Να είσαι πάντα καλά και happy :-) Έχεις οικοπεδάρα μην το ξεχνας.... ;)
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011
Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010
80s Cult
Ξεσκαρτάροντας τις VHS μου θα ήθελα να κάνω ένα τοπ-10+1 με τις αγαπημένες μου cult ελληνικές ταινίες του 80 χωρίς κάποια ιδιαίτερη σειρά:
01)Παπαδίστικη Κομπανία
02)The Kopanoi
03)Ο Εισαγόμενος
04)Η Μεγάλη Απόφραξη
05)Ο Παρθενοκυνηγός
06)Τα Καμάκια
07)Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα
08)Λούφα και Παραλλαγή
09)Ο θείος μου ο Νίντζα
10)O Ταμτάκος στο Ναυτικό
+1: O Μήτσος ο Ρεζίλης
Ταινίες για πολλά γέλια μιας άλλης εποχής :-)
01)Παπαδίστικη Κομπανία
02)The Kopanoi
03)Ο Εισαγόμενος
04)Η Μεγάλη Απόφραξη
05)Ο Παρθενοκυνηγός
06)Τα Καμάκια
07)Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα
08)Λούφα και Παραλλαγή
09)Ο θείος μου ο Νίντζα
10)O Ταμτάκος στο Ναυτικό
+1: O Μήτσος ο Ρεζίλης
Ταινίες για πολλά γέλια μιας άλλης εποχής :-)
Τρίτη 13 Ιουλίου 2010
Τρίτη 1 Ιουνίου 2010
Τα 5 μου δάχτυλα....
Όλοι με κοροϊδεύουν.... Κανείς δεν θέλει να είναι δίπλα μου... Όμως εμένα δεν με νοιάζει... Πόσο βολικά είστε αγαπημένα μου παπουτσάκια Vibram FiveFingers :-)
Το καλοκαίρι ξεκινά σήμερα και επίσημα :-)
Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Asshole driven development
Respect to Scott Berkun's article found here.
Asshole driven development
The software industry might be the world’s greatest breeding ground for new systems of management. From Agile, to Extreme Programming , to Test Driven Development (TDD), the acronyms and frameworks keep piling up. Why?
Some say it’s immaturity: that software is still a young industry and all the change is the path to some true fundamentals. Others say it’s because software people like making things up and can’t help themselves. Well I say this: if we’re going to have dozens of models we may as well have some that are honest, however cynical, to what’s really going on much of the time.
(There is a happy list of these I’m sure, but this is the cynical one).
Asshole Driven development (ADD) – Any team where the biggest jerk makes all the big decisions is asshole driven development. All wisdom, logic or process goes out the window when Mr. Asshole is in the room, doing whatever idiotic, selfish thing he thinks is best. There may rules and processes, but Mr. A breaks them and people follow anyway.
Cognitive Dissonance development (CDD) – In any organization where there are two or more divergent beliefs on how software should be made. The tension between those beliefs, as it’s fought out in various meetings and individual decisions by players on both sides, defines the project more than any individual belief itself.
Cover Your Ass Engineering (CYAE) – The driving force behind most individual efforts is to make sure than when the shit hits the fan, they are not to blame.
Development By Denial (DBD) - Everybody pretends there is a method for what’s being done, and that things are going ok, when in reality, things are a mess and the process is on the floor. The worse things get, the more people depend on their denial of what’s really happening, or their isolation in their own small part of the project, to survive.
Get Me Promoted Methodology (GMPM) - People write code and design things to increase their visibility, satisfy their boss’s whims, and accelerate their path to a raise or the corner office no matter how far outside of stated goals their efforts go. This includes allowing disasters to happen so people can be heroes, writing hacks that look great in the short term but crumble after the individual has moved on, and focusing more on the surface of work than its value.
I’m sure you’ve seen other unspoken methods at work – what are they?
Asshole driven development
The software industry might be the world’s greatest breeding ground for new systems of management. From Agile, to Extreme Programming , to Test Driven Development (TDD), the acronyms and frameworks keep piling up. Why?
Some say it’s immaturity: that software is still a young industry and all the change is the path to some true fundamentals. Others say it’s because software people like making things up and can’t help themselves. Well I say this: if we’re going to have dozens of models we may as well have some that are honest, however cynical, to what’s really going on much of the time.
(There is a happy list of these I’m sure, but this is the cynical one).
Asshole Driven development (ADD) – Any team where the biggest jerk makes all the big decisions is asshole driven development. All wisdom, logic or process goes out the window when Mr. Asshole is in the room, doing whatever idiotic, selfish thing he thinks is best. There may rules and processes, but Mr. A breaks them and people follow anyway.
Cognitive Dissonance development (CDD) – In any organization where there are two or more divergent beliefs on how software should be made. The tension between those beliefs, as it’s fought out in various meetings and individual decisions by players on both sides, defines the project more than any individual belief itself.
Cover Your Ass Engineering (CYAE) – The driving force behind most individual efforts is to make sure than when the shit hits the fan, they are not to blame.
Development By Denial (DBD) - Everybody pretends there is a method for what’s being done, and that things are going ok, when in reality, things are a mess and the process is on the floor. The worse things get, the more people depend on their denial of what’s really happening, or their isolation in their own small part of the project, to survive.
Get Me Promoted Methodology (GMPM) - People write code and design things to increase their visibility, satisfy their boss’s whims, and accelerate their path to a raise or the corner office no matter how far outside of stated goals their efforts go. This includes allowing disasters to happen so people can be heroes, writing hacks that look great in the short term but crumble after the individual has moved on, and focusing more on the surface of work than its value.
I’m sure you’ve seen other unspoken methods at work – what are they?
Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010
Λώρη Κέζα - Εφιάλτης στην οθόνη... - BHMA
Respect στο κείμενο της Λώρης Κέζας(BHMA). Το βρήκα στο nonews...
"Στήριξε όλες τις ελπίδες του στην τηλεόραση. Αυτό έβλεπε τόσα χρόνια, μια κάμερα να μπαίνει στις ζωές των ανθρώπων και να τις αλλάζει, ακριβώς όπως έκανε η καλή νεράιδα στη ζωή της Σταχτοπούτας. Τα ριάλιτι έπεισαν ότι μπορούν να μετατρέψουν την κολοκύθα σε χρυσή άμαξα. Εχει περάσει μια δεκαετία από το βράδυ εκείνο που ο φαλακρός προκριθείς στο «Βig Βrother» αναποδογύρισε το τραπέζι για να πανηγυρίσει τη νίκη του και τα ελληνικά ριάλιτι καταγράφουν ένα θύμα τους. Αυτοκτόνησε παίκτης από τον «Εφιάλτη στην κουζίνα». Το μαγαζί του στο...
Κερατσίνι δεν πήγαινε καλά, οπότε φώναξε το κανάλι για να τον σώσει.
Εκανε την εξής τραγική δήλωση: «Από τη στιγμή που συνειδητοποιήσαμε το πρόβλημα με τον Πασχάλη, πιστέψαμε ότι ο μόνος για να δώσει τη λύση είναι ο Εκτορας». Πασχάλης είναι ο συνεργάτης, Εκτορας είναι ο παρουσιαστής της εκπομπής.
Θα ήταν χονδροειδές να φορτώναμε την απώλεια μιας ζωής στον σεφ Εκτορα Μποτρίνι. Εγινε όμως συνένοχος στο ψέμα, ότι μπορεί με τέσσερις ημέρες γυρισμάτων να αλλάξει την τύχη του εστιατορίου, του ιδιοκτήτη και των υπαλλήλων.
Οι δύο πρώτες ημέρες ήταν οι θεαματικές, με μπινελίκια, προσβολές και υποτιμητική συμπεριφορά. Αυτά τα γουστάρουν οι τηλεθεατές, να μπαίνει αγριεμένος ο σεφ, να πετάει την ποδιά του, να αδειάζει φαγητά στον κάδο, να φωνάζει στα γκαρσόνια, να ειρωνεύεται τον μάγειρα: «Αυτό ούτε σκύλος δεν το τρώει», «τι είναι αυτός ο μπλάστρης;».
Την τρίτη ημέρα άλλαζαν τις κουρτίνες και τα τραπεζομάντιλα, αφαιρούσαν πιάτα από τον κατάλογο και προσέθεταν μια νέα, καταπληκτική συνταγή. Την τέταρτη ημέρα οι πελάτες γουργούριζαν από ευχαρίστηση και οι μαγαζάτορες καμώνονταν πως αποφοίτησαν από την Cordon Βleu. Αγκαλιές, φιλιά, παιάνες. Η τηλεόραση δίνει την σήμερον λύση για τα πάντα. Προβάλλονται δύο εκπομπές που ανακαινίζουν σπίτια: το πάρτι της γυψοσανίδας και της προχειροκατασκευής. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικοδόμος για να κρίνει την ποιότητα των εργασιών. Με το που φεύγουν τα φώτα, αρχίζουν να ξεκολλάνε τα πλακάκια και να μουχλιάζουν οι ταπετσαρίες.
Δεν πειράζει, η μικρή οθόνη μοιράζει δόσεις αισιοδοξίας. Κάνει καθέναν που ζει σε ένα κανονικό σπιτάκι να νιώθει καλύτερος από αυτόν που κοιμάται στα πατώματα. Και αν κάποιος είναι μόνος στο σπιτάκι του, δεν νιώθει αποκομμένος αφού τόσος και τόσος κόσμος ψάχνει για ταίρι δημόσια.
Μαγειρεύοντας ή αρμέγοντας δίδεται η λύση και στη σεξουαλική ανορεξία. Ευρίσκεται νύφη, τακτοποιούνται χρέη, υπογράφονται δισκογραφικά συμβόλαια. Τα ριάλιτι φτιάχνουν μια ωραία ατμόσφαιρα. Γιατί να κουνηθεί κανείς από τον καναπέ αφού οι λύσεις είναι όλες εκεί, στο κουτί.
Είναι λοιπόν αφελείς όσοι αφήνονται στα χέρια των παρουσιαστών, όσοι κοινοποιούν τα μυστικά τους, όσοι ανοίγουν την καρδιά και το σπιτικό τους στις κάμερες; Ναι, είναι εντελώς αφελείς. Ο Εκτορας Μποτρίνι κερδίζει υπερβολικά πολλά χρήματα από τη δυστυχία του κάθε ταβερνιάρη. Οσο πιο μίζερος είναι ο καλεσμένος, όσο μεγαλύτερες εντάσεις προκληθούν στην κουζίνα τόσο υψηλότερη θα είναι η τηλεθέαση, τόσο περισσότερα θα βάλει στην τσέπη του η τηλεπερσόνα. Μακάρι να του σέρβιραν κουράδες με παπαρουνόσπορο. Οσο χειρότερα τόσο καλύτερα. Ο Μποτρίνι έγινε διάσημος από την εκπομπή και στη συνέχεια άρχισε να διαφημίζει πατατάκια. Οχι ότι ήταν κανένας αποτυχημένος, ίσα-ίσα, τα είχε πάει περίφημα στον τομέα της γαστρονομίας και της εστίασης. Πατώντας στην αποτυχία των άλλων έγινε ακόμη πιο πετυχημένος.
Υπάρχει ευθύνη στον κάθε επαγγελματία που παριστάνει ότι σώζει τους άλλους.
Ο Εκτορας Μποτρίνι μπαίνοντας στο μαγαζί στο Κερατσίνι ήξερε με μια ματιά ότι δεν σώζεται. Ο αυτόχειρας και ο συνεργάτης του ήταν οδηγοί σε φορτηγά και πριν από αυτό δεν είχαν τηγανίσει ούτε πατάτα. Μια έντιμη στάση θα ήταν να τους πει: «Παιδιά, αφήστε τα μεζεκλίκια και πιάστε ξανά το τιμόνι». Κάτι τέτοιο όμως δεν προβλέπεται στο σόου."
Λώρη Κέζα - BHMA
"Στήριξε όλες τις ελπίδες του στην τηλεόραση. Αυτό έβλεπε τόσα χρόνια, μια κάμερα να μπαίνει στις ζωές των ανθρώπων και να τις αλλάζει, ακριβώς όπως έκανε η καλή νεράιδα στη ζωή της Σταχτοπούτας. Τα ριάλιτι έπεισαν ότι μπορούν να μετατρέψουν την κολοκύθα σε χρυσή άμαξα. Εχει περάσει μια δεκαετία από το βράδυ εκείνο που ο φαλακρός προκριθείς στο «Βig Βrother» αναποδογύρισε το τραπέζι για να πανηγυρίσει τη νίκη του και τα ελληνικά ριάλιτι καταγράφουν ένα θύμα τους. Αυτοκτόνησε παίκτης από τον «Εφιάλτη στην κουζίνα». Το μαγαζί του στο...
Κερατσίνι δεν πήγαινε καλά, οπότε φώναξε το κανάλι για να τον σώσει.
Εκανε την εξής τραγική δήλωση: «Από τη στιγμή που συνειδητοποιήσαμε το πρόβλημα με τον Πασχάλη, πιστέψαμε ότι ο μόνος για να δώσει τη λύση είναι ο Εκτορας». Πασχάλης είναι ο συνεργάτης, Εκτορας είναι ο παρουσιαστής της εκπομπής.
Θα ήταν χονδροειδές να φορτώναμε την απώλεια μιας ζωής στον σεφ Εκτορα Μποτρίνι. Εγινε όμως συνένοχος στο ψέμα, ότι μπορεί με τέσσερις ημέρες γυρισμάτων να αλλάξει την τύχη του εστιατορίου, του ιδιοκτήτη και των υπαλλήλων.
Οι δύο πρώτες ημέρες ήταν οι θεαματικές, με μπινελίκια, προσβολές και υποτιμητική συμπεριφορά. Αυτά τα γουστάρουν οι τηλεθεατές, να μπαίνει αγριεμένος ο σεφ, να πετάει την ποδιά του, να αδειάζει φαγητά στον κάδο, να φωνάζει στα γκαρσόνια, να ειρωνεύεται τον μάγειρα: «Αυτό ούτε σκύλος δεν το τρώει», «τι είναι αυτός ο μπλάστρης;».
Την τρίτη ημέρα άλλαζαν τις κουρτίνες και τα τραπεζομάντιλα, αφαιρούσαν πιάτα από τον κατάλογο και προσέθεταν μια νέα, καταπληκτική συνταγή. Την τέταρτη ημέρα οι πελάτες γουργούριζαν από ευχαρίστηση και οι μαγαζάτορες καμώνονταν πως αποφοίτησαν από την Cordon Βleu. Αγκαλιές, φιλιά, παιάνες. Η τηλεόραση δίνει την σήμερον λύση για τα πάντα. Προβάλλονται δύο εκπομπές που ανακαινίζουν σπίτια: το πάρτι της γυψοσανίδας και της προχειροκατασκευής. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικοδόμος για να κρίνει την ποιότητα των εργασιών. Με το που φεύγουν τα φώτα, αρχίζουν να ξεκολλάνε τα πλακάκια και να μουχλιάζουν οι ταπετσαρίες.
Δεν πειράζει, η μικρή οθόνη μοιράζει δόσεις αισιοδοξίας. Κάνει καθέναν που ζει σε ένα κανονικό σπιτάκι να νιώθει καλύτερος από αυτόν που κοιμάται στα πατώματα. Και αν κάποιος είναι μόνος στο σπιτάκι του, δεν νιώθει αποκομμένος αφού τόσος και τόσος κόσμος ψάχνει για ταίρι δημόσια.
Μαγειρεύοντας ή αρμέγοντας δίδεται η λύση και στη σεξουαλική ανορεξία. Ευρίσκεται νύφη, τακτοποιούνται χρέη, υπογράφονται δισκογραφικά συμβόλαια. Τα ριάλιτι φτιάχνουν μια ωραία ατμόσφαιρα. Γιατί να κουνηθεί κανείς από τον καναπέ αφού οι λύσεις είναι όλες εκεί, στο κουτί.
Είναι λοιπόν αφελείς όσοι αφήνονται στα χέρια των παρουσιαστών, όσοι κοινοποιούν τα μυστικά τους, όσοι ανοίγουν την καρδιά και το σπιτικό τους στις κάμερες; Ναι, είναι εντελώς αφελείς. Ο Εκτορας Μποτρίνι κερδίζει υπερβολικά πολλά χρήματα από τη δυστυχία του κάθε ταβερνιάρη. Οσο πιο μίζερος είναι ο καλεσμένος, όσο μεγαλύτερες εντάσεις προκληθούν στην κουζίνα τόσο υψηλότερη θα είναι η τηλεθέαση, τόσο περισσότερα θα βάλει στην τσέπη του η τηλεπερσόνα. Μακάρι να του σέρβιραν κουράδες με παπαρουνόσπορο. Οσο χειρότερα τόσο καλύτερα. Ο Μποτρίνι έγινε διάσημος από την εκπομπή και στη συνέχεια άρχισε να διαφημίζει πατατάκια. Οχι ότι ήταν κανένας αποτυχημένος, ίσα-ίσα, τα είχε πάει περίφημα στον τομέα της γαστρονομίας και της εστίασης. Πατώντας στην αποτυχία των άλλων έγινε ακόμη πιο πετυχημένος.
Υπάρχει ευθύνη στον κάθε επαγγελματία που παριστάνει ότι σώζει τους άλλους.
Ο Εκτορας Μποτρίνι μπαίνοντας στο μαγαζί στο Κερατσίνι ήξερε με μια ματιά ότι δεν σώζεται. Ο αυτόχειρας και ο συνεργάτης του ήταν οδηγοί σε φορτηγά και πριν από αυτό δεν είχαν τηγανίσει ούτε πατάτα. Μια έντιμη στάση θα ήταν να τους πει: «Παιδιά, αφήστε τα μεζεκλίκια και πιάστε ξανά το τιμόνι». Κάτι τέτοιο όμως δεν προβλέπεται στο σόου."
Λώρη Κέζα - BHMA
Μια μέρα πριν τα 30...
Πότε πέρασαν; Ο Μπόμπος αύριο γίνεται 30 και τυπικα... Αντί για λόγια προτιμώ να μιλήσω με λέξεις από το παρελθόν χωρίς ιδαιίτερη σειρά...
"Μαιάνδρου, ΧΑΝ, 10ο Δημοτικό, 3ο Γυμνάσιο, ΕΠΛ Αιγάλεω, Mediterranean ECS, Teesside, British Telecoms, Carnigie Mellon, Στρατός, δουλειά, μπάσκετ στην αυλή, κατς, στρουμφάκια, Σαϊνης, Χιλιοποδαρούσα, Εργαστήρι, Amstrad, Sega Megadrive, ποδήλατο, περιβολάκι, Burgy, AIT, Tehkan World Cup, φλιπεράκια, χαρτάκια, υποχρεώσεις, άγχος... και γενίκά η κοσμάρα μου..."
-Τι θα άλλαζά; Τίποτα...
-Μτάνοιωσα για λάθη; Σαφώς...
-Προσπαθώ να μην τα επαναλαμβάνω; Με 90% επιτυχία ;)
That's life... Keep Walking...
"Μαιάνδρου, ΧΑΝ, 10ο Δημοτικό, 3ο Γυμνάσιο, ΕΠΛ Αιγάλεω, Mediterranean ECS, Teesside, British Telecoms, Carnigie Mellon, Στρατός, δουλειά, μπάσκετ στην αυλή, κατς, στρουμφάκια, Σαϊνης, Χιλιοποδαρούσα, Εργαστήρι, Amstrad, Sega Megadrive, ποδήλατο, περιβολάκι, Burgy, AIT, Tehkan World Cup, φλιπεράκια, χαρτάκια, υποχρεώσεις, άγχος... και γενίκά η κοσμάρα μου..."
-Τι θα άλλαζά; Τίποτα...
-Μτάνοιωσα για λάθη; Σαφώς...
-Προσπαθώ να μην τα επαναλαμβάνω; Με 90% επιτυχία ;)
That's life... Keep Walking...
