ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ...

Ήρθε χθές από το play.com το ProEvo2008 για το PS3 μου... Έπαθα πλάκα με τα γραφικά και τον ρεαλισμό στο παιχνίδι... Φυσικά και το πρώτο match ήταν ΠΑΟ-ΟΣΦΠ με τελικό σκόρ 1-0 με γκολ του Σαλπιγγίδη στο 54' ύστερα από συρτή σέντρα του Νίνη ;) -Για να λέμε και την αλήθεια από κωλοφαρδία δεν έφαγα την ισοφάριση αν και έχασα και εγώ πολλές ευκαιρίες-

Όπως καταλαβαίνετε έλιωσα... Νόμιζα οτι έβλεπα πραγματική μπάλα... Άντε να βγεί και κανένα καλό option file να διορθώσουμε και μερικά αστεία ονόματα ομάδων...

ΥΓ. To Ninja Gaiden Sigma ακόμα να έρθει :(

Μονόγραμμα...

ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ (1971)

Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα,
μόνος, στον Παράδεισο

Ι

Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές

Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος

Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός


Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα
Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.

II

Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ' άλλα που πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια

Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες που έκρουσαν γλυκά
Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά
Τα «πίστεψέ με» και τα «μη»
Μια στον αέρα, μια στη μουσική

Τα δυο μικρά ζώα, τα χέρια μας
Που γύρευαν ν' ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο
Η γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες
Και τα κομμάτια οι θάλασσες που ερχόντουσαν μαζί
Πάνω απ' τις ξερολιθιές, πίσω απ' τους φράχτες
Την ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου
Κι έτρεμε τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από
τους καταρράχτες

Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ
Το ξύλινο δοκάρι και το τετράγωνο φαντό
Στον τοίχο, τη Γοργόνα με τα ξέπλεκα μαλλιά
Τη γάτα που μας κοίταξε μέσα στα σκοτεινά

Παιδί με το λιβάνι και με τον κόκκινο σταυρό

Την ώρα που βραδιάζει στων βράχων το απλησίαστο

Πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος.


III

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα


Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω

Να μπαίνω σαν Πανσέληνος

Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ' αχανή σεντόνια

Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη

Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω

Μέσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές

Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο

Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά

Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες

Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει

Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει

Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ

Επειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ

Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:


Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά

Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.


IV

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς

Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς

Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς

Μαχαίρι

Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς

Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς

Είμ' εγώ, μ' ακούς

Σ' αγαπώ, μ'ακούς

Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ

Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς

Που μ' αφήνεις, που πας και ποιος, μ' ακούς


Σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς


Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς
Να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς

Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς

Των ανθρώπων

Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει


Στα νερά ένα ένα, μ' ακούς

Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς

Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες

Των Αγίων

Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς

Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω

Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς

Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς


Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς

Της αγάπης

Μια για πάντα το κόψαμε

Και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς

Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς

Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας

Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;

Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.


V

Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς

Με σοφές παραμάνες και μ' αντάρτες απόμαχους

Από τι να 'ναι που έχεις τη θλίψη του αγριμιού

Την ανταύγεια στο πρόσωπο του νερού του τρεμάμενου

Και γιατί, λέει, να μέλλει κοντά σου να 'ρθω

Που δε θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο

Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό


Και για σένα κανείς δεν είχε ακούσει

Για σένα ούτε το δίκταμο ούτε το μανιτάρι

Στα μέρη τ' αψηλά της Κρήτης τίποτα

Για σένα μόνο δέχτηκε ο Θεός να μου οδηγεί το χέρι


Πιο δω, πιο κει, προσεχτικά σ' όλο το γύρο

Του γιαλού του προσώπου, τους κόλπους, τα μαλλιά

Στο λόφο κυματίζοντας αριστερά

Το σώμα σου στη στάση του πεύκου του μοναχικού
Μάτια της περηφάνιας και του διάφανου
Βυθού, μέσα στο σπίτι με το σκρίνιο το παλιό
Τις κίτρινες νταντέλες και το κυπαρισσόξυλο
Μόνος να περιμένω που θα πρωτοφανείς
Ψηλά στο δώμα ή πίσω στις πλάκες της αυλής
Με τ' άλογο του Αγίου και το αυγό της Ανάστασης

Σαν από μια τοιχογραφία καταστραμμένη

Μεγάλη όσο σε θέλησε η μικρή ζωή

Να χωράς στο κεράκι τη στεντόρεια λάμψη την ηφαιστειακή

Που κανείς να μην έχει δει και ακούσει
Τίποτα μες στις ερημιές τα ερειπωμένα σπίτια
Ούτε ο θαμμένος πρόγονος άκρη άκρη στον αυλόγυρο
Για σένα ούτε η γερόντισσα μ' όλα της τα βοτάνια


Για σένα μόνο εγώ, μπορεί και η μουσική

Που διώχνω μέσα μου αλλ' αυτή γυρίζει δυνατότερη

Για σένα το ασχημάτιστο στήθος των δώδεκα χρονώ

Το στραμμένο στο μέλλον με τον κρατήρα κόκκινο

Για σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή

Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση

Και να το χώμα, να τα περιστέρια, να η αρχαία μας γη.


VI

Έχω δει πολλά και η γη μέσ' απ' το νου μου φαίνεται ωραιότερη
Ωραιότερη μες στους χρυσούς ατμούς
Η πέτρα η κοφτερή, ωραιότερα
Τα μπλάβα των ισθμών και οι στέγες μες στα κύματα
Ωραιότερες οι αχτίδες όπου δίχως να πατείς περνάς
Αήττητη όπως η Θεά της Σαμοθράκης πάνω από τα βουνά
της θάλασσας

Έτσι σ' έχω κοιτάξει που μου αρκεί
Να 'χει ο χρόνος όλος αθωωθεί
Μες στο αυλάκι που το πέρασμά σου αφήνει
Σαν δελφίνι πρωτόπειρο ν' ακολουθεί

Και να παίζει με τ' άσπρο και το κυανό η ψυχή μου!

Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί

Πριν από την αγάπη και μαζί

Για τη ρολογιά και για το γκιούλ μπρισίμι

Πήγαινε, πήγαινε και ας έχω εγώ χαθεί

Μόνος, και ας είναι ο ήλιος που κρατείς ένα παιδί νεογέννητο

Μόνος, και ας είμ' εγώ η πατρίδα που πενθεί
Ας είναι ο λόγος που έστειλα να σου κρατεί δαφνόφυλλο

Μόνος, ο αέρας δυνατός και μόνος τ' ολοστρόγγυλο

Βότσαλο στο βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού
Ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε πάλι πίσω στους καιρούς
τον Παράδεισο!


VII

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.

Το πρόβλημα του ΠΑΟ...

Είναι πολύ νωρίς ακόμα, αλλά διαβλέπω ένα σοβαρό μειονέκτημα του φετινού ΠΑΟ... Του λείπει το σκιάχτρο στην ρακέτα... Είμαι από αυτους που είδαν με κακό μάτι την φυγή του Γιαφτόκας... Η ομάδα δεν έχει ένα ψηλό κορμί πια για να κοντράρει τους αντίπαλους σέντερ ρακέτας και να κόψει τον δρόμο στο καλάθι...

Ο Μπατίστ είναι μόνο 2.03, ο Ντικούδης είναι αρκετά soft παίχτης, ο Τομάσεβιτς δεν μπορεί να νικάει πάντα με το μυαλό και ο Ζίζιτς είναι λαχείο, αλλά όχι ο παίχτης που θα σε φοβίσει να μπουκάρεις στο καλάθι... Μένει μόνο ο Τσαρτσαρής αλλά δεν φτάνει... Δείτε τα στατιστικά του ΠΑΟ στα τελευταία παιχνίδια...

Τα κοψίματα δεν έχουν υπερβεί τα 2 και αυτά δεν γίνονται από τους ψηλούς... Όσο δεν σφίγγει η ομαδική άμυνα τότε ο αντίπαλος θα χτυπάει μέσα στο καλάθι, όταν θα έχει ικανό ψηλό, ή μπουκαδόρο γκάρντ... Φαντάζεστε τον φετινό ΠΑΟ με τον Βούισιτς κάτω από τα καλάθια... Απλά ανίκητο... Αναμονή μέχρι του χρόνου...

Vofafone ADSL... To customer support του Κ@ΛΟΥ!

Σε προηγούμενα post είχα επενέσει τα μέγιστα την εξυπηρέτηση πελατών της Vodafone. Σήμερα θα τα χώσω και θα πώ μόνο άσχημα πράγματα και για το support και για το service που παρέχουν.

Πρώτον...Η αναμονή στο τηλ. έχει αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο... Συνολικά 1ώρα για να καταφέρω να πιάσω το τμήμα ADSL... To 13830 απαντά σχεδόν αμέσως αλλά για να σε συνδέσουν με το τμήμα ADSL πρέπει να έχεις το Θεό μπάρμπα...

Δεύτερον. Εκεί που η γραμμή μου δούλευε κανονικά στα 12Μ/ (500-600kbit/s το upload ήταν πεσμένο) Μια ωραία πρωία έπεσε στα 1100Kbit/88Kbit!!!!!!!! 20 μέρες τώρα είμαι ένα μπαλλάκι μεταξύ HOL,Vodafone και ΟΤΕ... ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΛΥΣΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΠΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ....ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΑΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ...Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ...ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ... ΤΟΝ ΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΝ ΦΤΑΝΕΤΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ... ΑΥΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΒΕΒΑΙΑ ΣΤΟΝ ΟΤΕ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΝΕ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΤΟΣΟ ΨΗΛΑ... ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΡΕ(Υ)ΜΑ!!!!

Τρίκαλα Κορινθίας...

Πέρασα ένα πολυ ήσυχο ΠΣΚ στα Τρίκαλα Κορινθίας... Κάτι η βροχή, κάτι το τοπίο, κάτι η ομίχλη...Αχ ξεκουράστηκα λιγάκι επιτέλους... :-) Για όσους δεν έχετε πάει Δείτε εδώ

Ξεκινά το Μπάσκετ...

Ύστερα από το άχρωμο και άοσμο Eurobasket, ξεκινά η A1. Το πρωτάθλημα είναι υπόθεση 2 ομάδων... Το μόνο που ελπίζω είναι να δούμε καλύτερο μπασκετάκι και κανένα καλό πολυβόλο...Αυτός ο Jabber του Αιγάλεω μάλλον θα βγάλει μάτια... Τους έμαθε ο Στηβ να ψωνίζουν από το NCAA ;)

Πάντως για να φτάσουμε την Lega ACB που είναι το καλύτερο πρωτάθλημα(ναί και από το ΝΒΑ) στον κόσμο θέλουμε πολλά καρβέλια ακόμα... Μέχρι τότε ευτυχώς που υπάρχει το Sport+ :)

Που πήγε το design; ΟΕΟ!

Με αφορμή 2 τεράστιες γκάφες που έχουν γίνει στην εταιρία άρχισα να ξεθάβω τις σημειώσεις μου για Software Design και Analysis... Νόμιζα ότι μόνο σαν φοιτητής ξεκίναγα ένα project με το design να υπάρχει σαν φωτό μέσα στο μυαλό μου... Αλλά όταν βλέπω οτι σε μια εταιρία για ένα σημαντικό project ξεκίναει το development σε διαφορετικό περιβάλλον απ' οτι θα είναι το παραγωγικό, τραβάω τα μυαλά μου...

Γιατί γενικά δεν χρησιμοποιούμε ούτε ένα απλό UML diagram; Δεν πρόκειται ν'αλλάξει κάτι εδώ αλλά δεν σκοπεύω να μείνω πίσω στον τομέα το design. Ας ξεκινάει το project στο μυαλό μας. Ας χρησιμοποιούμε σαν documentation ένα wiki...!!!! Εγώ θα συνεχίσω να κρατάω επαφή με τον εξωπραγματικό κόσμο των :

• Class Diagrams
  
• State Diagrams
• Use case Diagrams
• Activity Diagrams
• Collaboration Diagrams
• Deployment Diagrams
• Sequence Diagrams

Java varargs...

Καλώς η κακώς η Java ήδη είναι ένα βήμα πρίν την έκδοση 7 και ακόμα δουλεύουμε πάνω σε 1.4sdk :(

Οι λόγοι κυρίως systemικοί απ' ότι έχω καταλάβει.... Ένα όμορφο πραγματάκι που υπάρχει απο την 5 είναι τα varargs.... Για δείτε λιγο:

The varargs, or variable arguments, feature allows a developer to declare that a method can take a variable number of parameters for a given argument. The vararg must be the last argument in the formal argument list.

You might use varargs to allow adding one to many objects to a collection that you have defined by using a single add method call. Suppose you need a method that writes any number of records to the console. Using varargs, you can make any of the following method calls:

write("line 1");
write("line 2", "line 3");
write("line 4", "line 5", "line 6", "line 7", "line 8", "line 9",
     "line 10");

Before 1.5, you would need to define overloaded versions of the write method to accomplish this. This isn't an effective solution if you want to be able to support any number of records being passed in.

The write method introduces a couple new bits of syntax:

public void write(String... records) {
  for (String record: records)
     System.out.println(record);
}

First, the records argument is defined as type String.... This indicates to the compiler that calling code can pass a variable number of String parameters. For all other intents and purposes, however, String... equates to a String array (String[]).

Spanish Train

Chris De Burgh - Spanish Train

There's a Spanish train that runs between
Quadalquivir and old Seville,
And at dead of night the whistle blows,
and people hear she's running still...

And then they hush their children back to sleep,
Lock the doors, upstairs they creep,
For it is said that the soulsof the dead
Fill that train ten thousand deep!!

Well a railwayman lay dying with his people by his side,
His family were crying, knelt in prayer before he died,
But above his bed just a-waiting for the dead,
Was the Devil with a twinkle in his eye,
"Well God's not around and look what I've found,
this one's mine!!"

Just then the Lord himself appeared in a blinding flash of light,
And shouted at the devil, "Get thee hence to endless night!!"
But the Devil just grinned and said "I may have sinned,
But there's no need to push me around,
I got him first so you can do your worst,
He's going underground!!"

"But I think I'll give you one more chance"
said the Devil with a smile,
"So throw away that stupid lance,
It's really not your style",
Joker is the name, Poker is the game,
we'll play right here on this bed,
And then we'll bet for the biggest stakes yet,
the souls of the dead!!"

And I said "Look out, Lord, he's going to win,
The sun is down and the night is riding in,
That train is dead on time, many souls are on the line,
Oh Lord, he's going to win!.."

Well the railwayman he cut the cards
and he dealt them each a hand of five
And for the Lord he was praying hard
or that train he'd have to drive...
Well the Devil he had three aces and a king,
and the Lord, he was running for a straight,
he had the queen and the knave and the nine and ten of spades,
All he needed was the eight...

And then the Lord he called for one more card,
but he drew the diamond eight,
And the Devil said to the son of God,
"I believe you've got it straight,
So deal me one for the time has come
to see who'll be the king of this place,
But as he spoke, from beneath his cloak,
he slipped another ace...

Ten thousand souls was the opening bid,
and it soon went up to fifty-nine,
but the Lord didn't see what the Devil did,
and he said "that suits me fine",
"I'll raise you high to hundred and five,
and forever put an end to your sins",
But the Devil let out a mighty shout, "My hand wins!!"

And I said "Lord, oh Lord, you let him win,
The sun is down and the night is riding in,
That train is dead on time, many souls are on the line,
Oh Lord, don't let him win..."

Well that Spanish train still runs between,
Quadalquivir and old Seville,
And at dead of night the whistle blows,
And people fear she's running still...
And far away in some recess
The Lord and the Devil are now playing chess,
The Devil still cheats and wins more souls,
And as for the Lord, well, he's just doing his best...

And I said "Lord, oh Lord, you've got to win,
The Sun is down and the night is riding in,
That train is still on time, Oh my soul is on the line,
Oh Lord, you've got to win..."